Antik çağlarda, karanlık güçlerin esrarengiz bir şekilde yükseldiği bir dönemde, iki aşık, umutsuzluğun ve karanlığın pençesine düşmüşlerdi. Her biri, kendi kaderinin acımasız elleriyle ayrı dünyalara savrulmuştu. Ancak karanlık güçler, onların aşklarını zayıflatmaya ve yok etmeye çalışıyordu.
 
Zorlu yolculukları boyunca, karşılarına çıkan her engel, onları daha da zorlayarak aşkın ateşini sönümlendirmeye çalışıyordu. Ancak her zorlukta, birbirlerine olan inançları ve sevgileri, onları daha da güçlendiriyordu. Birlikte, karanlığın en derin noktalarında bile aydınlık bir umut olmayı başarıyorlardı.
 
Ancak bir gün, antik tapınakların gizemli koridorlarında, karşılarına çıkan karanlık bir güç, onları yok etmeye çalıştı. Umutsuzluğun ve korkunun karanlığı, onların ruhlarına sinsice sızarak aşklarını zayıflatmaya çalıştı. İkisi de kendi bedenlerindeki son umudu hissederken, birbirlerinin varlığından aldıkları güçle direnmeye karar verdiler.
 
Tam o sırada, antik tapınakların içinde bir ışık belirdi. Bir an için karanlık, aydınlığa teslim oldu ve bir mucize gerçekleşti. İkisinin bedenleri, kendi aralarında birleşerek taşlaşmaya başladı. Bu taşlaşma, onların aşklarını, bağlılıklarını ve kararlılıklarını sonsuza kadar koruyacak bir sembol oluşturdu.
 
Ve işte böylece, Amore Eterno doğdu. Bu eşsiz eser, bir aşkın, bir dayanışmanın ve bir mücadelenin sembolüydü. Noimero Statues'un bu efsanevi eseri, sadece bir heykel değil, aynı zamanda bir mucizenin ve zaferin ifadesiydi. İki aşık, karanlığın en derin noktalarında bile birbirlerine ışık olmayı başardılar ve bu eşsiz eser, onların ölümsüz aşklarını sonsuza kadar yaşatacaktı.