Genç kadın, şehrin kargaşasından ve yapaylığın kucakladığı dünyadan yorgun düşmüştü. Zenginlik onun için artık anlamını yitirmişti. Günlerini yaptığı işlerle doldurmak, içini saran boşluğu doldurmuyordu. Bu yüzden, şehirden uzaklaşıp doğanın sükunetinde huzur aramaya karar verdi. Rastlantı eseri, onun karşısına "Arte della Natura" çıktı.
 
Doğanın cömertliği, ona bu eşsiz eseri adeta bir armağan gibi sunmuştu. Ağaç bardaklar, doğanın ruhunu yansıtıyordu. Ahşap fitilin parıltısı, kadına, doğanın sahici ışığını hatırlatıyordu. Gözleri, bardakların yüzeyindeki ince detayları incelerken, içindeki mumların alevi, bir umut ışığı gibi yükseliyordu. Kadın, bu doğal güzelliklerle çevrili atmosferde sükunet buldu. Eserin her bir parçası, ona doğanın sınırsız zenginliğini ve gerçek değerini hatırlatıyordu. 
 
Zamanla, genç kadın zenginliğin gerçek anlamını yeniden keşfetti. Artık, yapay varlıkların değil, iç huzurunun ve doğanın sunduğu gerçek değerlerin peşindeydi. "Arte della Natura", ona doğanın sadeliğini ve güzelliğini hatırlatan bir rehber olmuştu. Artık, hayatında sadece sahici olanın değeri olduğunu biliyordu.